พระ 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 233 / 259

หลักฐานทางกายาในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พุทธธะนั่นแหละท่านเป็นผู้ตรัสตรัสรู้ธรรมทั้ง 4 เข้าเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นที่เดียว เป็นเนมิทนามเกิดขึ้นเรียกว่าพุโธ (ธ. 421) ความหมายของ "ธรรมกาย" ที่เก็บร

บทความนี้สำรวจหลักฐานทางกายาในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการตีความธรรมกายและความสำคัญของพระอริยสงฆ์ในมหาปรินิรวาณสูตร ซึ่งเป็นข้อมูลที่สำคัญสำหรับผู้ศึกษาธรรมะและการปฏิบัติในแนวทางพุทธศาสนา เนื้อหานี้ตั

หลุดพัน และถึงพร้อมด้วยธรรมกาย เคารพและให้เกียรติกัน และกันทั้งพระเธอและพระนวะ ได้แก้ (พระผู้เข้าถึง) โสดา ปัตติมนรร โสดาปัตติผล สหัสคามิรร สหัสคามิผล อนาค มิรร อนาคามิผล เป็นบรุษคู่ แตงบุคคล เป็นพระส

ข้อความนี้อธิบายถึงคุณธรรมของพระสงฆ์สาวกตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎก โดยมีการชี้ให้เห็นความดีและคุณสมบัติของพระสงฆ์ที่เป็นที่ควรนับถือและเคารพ พระสงฆ์สาวกแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าถือเป็นบุคคลที่มีการปฏิบัติดี

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ทุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ จะเห็นได้ว่า ข้อความที่บรรยายคุณของพระอริยสงฆ์สาวกในฉบับวิชาการ คณะภาษาจีน มีความคล้ายคลึงกันมากกับที่พบในพระไตรปิฎกบาลี เพียงแต่ ใช้ภาษาที่แตกต่างกันใ

ในบทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับคุณของพระอริยสงฆ์สาวก ทั้ง 8 ระดับ ที่ถูกบรรยายในฉบับวิชาการที่สัมพันธ์กับพระไตรปิฎกบาลี โดยเฉพาะในเรื่องธรรมภายใน ซึ่งมีการแบ่งประเภทตามสภาพธรรมต่าง ๆ ภายในธรรม อ้าง

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ (ค.ศ. 100) โดยพระโยคาจารแห่งนิทายสรวาสติวาท เป็นคู่มือการปฏิบัติธรรม เล่มเล็กๆ รู้จักกันทั่วไปในชื่อ อานาปานสมถัติสูตร (Anāpanasmṛti Sūtra) เนื้อหาของค

คัมภีร์อานาปานสมถัติสูตรมีการแบ่งการฝึกสมาธิด้วยลมหายใจเป็น 6 ขั้นตอน ได้แก่ นับลม, ตามลม, ลมหยุด, ดูเฉยๆ, จิตตกศูนย์ และจิตบริสุทธิ์ โดยมีการระบุให้วางใจที่กลางกาย ซึ่งสัมพันธ์กับการสอนของพระมงคลเทพม

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในพระพุทธศาสนานั้น รูปกาย (physical body) มีบทบาทในฐานะเป็นที่ตั้งของจิต ซึ่งกายหรืออัตภาพของแต่ละคนโดยทั่วไปจะทราบกันดีว่า จะมีขนาดกว้าง 1 ศอก ยาว 1 วา

บทความนี้พิจารณาบทบาทของรูปกายในพระพุทธศาสนา อธิบายว่ากายเป็นที่ตั้งของจิตและประกอบด้วยธาตุสี่ ดังที่พระพุทธเจ้าสอนว่าโลกคือทุกข์และมรรคคือหนทางสู่การดับทุกข์ โดยการกลับเข้าสู่ภายในจะนำไปสู่นิรโธที่แท

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ทุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ที่ 9 พบขึ้นส่วนเล็ก ๆ ขึ้นหนึ่งมีคำว่า พุทธูสมภาฏ (พุทธสมภาสติ) อยู่ แม้ว่าขึ้นส่วนคัมภีร์นี้จะเป็นส่วนเล็กจิ๋วที่มีข้อความอยู่เพียงคำเดียว ไม่มีคำอื่

เนื้อหาเกี่ยวกับคัมภีร์โบราณที่สะท้อนถึงการปฏิบัติธรรมในยุคก่อนและความสำคัญของการเจริญพุทธานุสติในสังคมพุทธ เช่น 'The Book of Zambasta' ที่สร้างขึ้นในภาษาไทนหรือต้นฉบับที่แปลจากภาษายินดีโบราณ นอกจากนี

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ว่า "ปรติยุตุปุน-พุทธ-สมบูรณ์วาสลิต-สมาธิสุตร" หรือ เรียกสั้นๆ ว่า "ปรติยุตุปุน-สมาธิสุตร" หรื" ภทรภาสุร" ว่าด้วยการทำสมาธิแบบเห็น พระพุทธเจ้าในปัจุบันม

พระสูตร 'ปรติยุตุปุน-สมาธิสุตร' ได้รับการศึกษาว่าเป็นหนึ่งในพระสูตรมายุยมาที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับการทำสมาธิ โดยเขียนขึ้นในราว พ.ศ. 500 หรือก่อนหน้านั้น มีการแปลออกเป็นหลายภาษา เช่น จีน ทิเบต มองโกเล

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 5. พระสูตรนี้ เน้นสูญญาตา คือ แม้จะกล่าวถึงพระ แต่เน้น การปล่อยวางและความเป็นของว่างเปล่าของสิ่งที่เห็นในสมาธิ โดยบอก ว่าเป็นสิ่งที่ปรากฏเพียงในความคิดห

บทความนี้กล่าวถึงหลักการสูญญาตาในพระสูตรพุทธโบราณ พร้อมทั้งการพัฒนาสมาธิและการเข้าใจธรรม ตามแนวทางการหลักคัมภีร์โดยไม่ใช้ความคิดพิจารณา มุ่งเน้นการเห็นในสิ่งที่เกิดขึ้นโดยปราศจากสัญญาและความคิด ตัวอย่

ใกล้เคียงกันมาก (Skilton 2002: 100) นอกจากนี้ คำภิรันยังพบในเอเชียกลางอีกด้วย ¹⁰³ แสดงว่าจะเป็นพระสูตรที่นิยมศึกษากันในทั้งสองพื้นที่ ในบทที่ 4 ที่ชื่อว่า พุทธานุสติบริวาร มีเนื้อหากล่าวถึงการทำสมาธิส

เนื้อหานี้สำรวจและสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับการทำสมาธิสำหรับพระโพธิสัตว์ที่สามารถเข้าถึงได้ง่ายเมื่อมีศีลและคุณธรรมเป็นพื้นฐาน คำภิรันสีพบได้ในเอเชียกลาง บทที่ 4 ของเนื้อหาเจาะลึกถึงการทำสมาธิและก

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ กว่าสงปัญญา ดวงปัญญากว้างออกไปจากของายทิพย์เห็น ดวงวิญญุตที่อยู่ในกลางดวงปัญญานั้น... (รร. 69) อาจกล่าวได้ว่า การวางใจต่อสิ่งที่เห็นในสมาธิดังที่กล่าวไ

งานศึกษานี้สำรวจและวิเคราะห์หลักธรรมที่เกี่ยวข้องกับการเจริญสมาธิและการปล่อยวางจากกิเลสในพระไตรปิฏกและคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการฝึกปฏิบัติที่ชื่อว่า 'โยคาจาร' ซึ่งมีพื้นฐานจากคำสอนในสมาธิราชสูตร. กา

หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในการศึกษาเบื้องต้นเฉพาะในส่วนของพุทธรรพสติ105 อาจเปรียบเทียบความเหมือนและความแตกต่างของการปฏิบัติที่ปรากฏในคัมภีร์นี้กับการปฏิบัติในวิชาชรรมภิไต้ได้อย

เอกสารนี้ศึกษาถึงความเหมือนและความแตกต่างในวิธีการปฏิบัติที่ปรากฏในคัมภีร์พุทธโบราณ ซึ่งมีหลายแง่มุมที่น่าสนใจ รวมถึงวิธีปฏิบัติ ภาพในสมาธิ การตีความ และเกณฑ์การเข้าถึงธรรม. พุทธรรสติในคัมภีร์นี้ให้คว

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในตอนที่ว่าด้วยพุทธธรรมสุดี จะเห็นได้ว่า หมายถึง "การหยุดนิ่งที่เป็นแก้ว" (ตรนมย สุติติ) นั่นเอง เมื่อเปรียบเทียบกับวิชาธรรมภาย อาจกล่าวได้ว่ามีความคล้า

เนื้อหาเกี่ยวกับหลักฐานธรรมาภายในในคัมภีร์พุทธโบราณ อธิบายถึงการหยุดนิ่งซึ่งมองว่าเป็นแก้วภายในและเปรียบเทียบกับความรู้เข้าใจภายใน ในการฝึกฝนตามหลักธรรม เช่น การปฏิบัติอานาปนสติ และการพิจารณาปฏิจจสมุป

เดี๋ยวกั บ “อนุปิ สารี” ในมหาสติปฐมสูตรที่พระมงคลเทพมุนีแปลงไว้ว่า “เห็น เนื่องๆ” (ดู 3.3.2.1) ในขั้นตอนนี้ผู้ปฏิบัติจะรักษาระดับความต่อเนื่องของสมาธิซึ่งจะทั้งให้ “เห็นได้เนื่องๆ” และพัฒนาไปสู่ภาวะธร

ในขั้นตอนการฝึกสมาธินั้น ผู้ปฏิบัติจะรักษาระดับความต่อเนื่องของสมาธิที่ช่วยให้ ‘เห็นได้เนื่องๆ’ และพัฒนาไปสู่ภาวะธรรมที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น แนวทางนี้พบตั้งแต่พระสูตรการทำสมาธิของพระโพธิสัตว์และอาจเริ่

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ยามาเบะ (Yamabe 2010: 1049-50) พบว่าคัมภีร์นี้มีเนื้อหาบางตอนที่ตรงกันกับคัมภีร์อื่นๆ เช่น คัมภีร์ชื่อเหว่ยเล่าก่าวฝา (思惟要法 The Abidged Essential), คั

บทความนี้สำรวจหลักฐานธรรมจากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเจาะลงไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างคัมภีร์ต่างๆ ที่กล่าวถึงการทำสมาธิ เทคนิคที่เน้นการรวมจิตใจและการศึกษาประสบการณ์ทางจิตวิญญาณจากการฝึกปฏิบัติเอาไว้. การปฏิ

ในเอเชียอาคเนย์ คำแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์มีจุดเริ่มต้นมาตั้งแต่พระไตรปิฎกฉบับ (ดูเพิ่มเติมใน 4.2.1.1) ดังมีข้อความแนะนำให้เจริญพุทธานุสรณ์ คือให้ลำรึกถึงพระพุทธเจ้าน้อง ๆ เช่นเดียวกัน โดยกล่าวถึงความ

บทความนี้กล่าวถึงการเจริญพุทธานุสรณ์ในเอเชียอาคเนย์ ซึ่งมีต้นกำเนิดจากพระไตรปิฎก และถูกอธิบายการสำคัญและอนิสงส์ในการปฏิบัติพุทธานุสรณ์เพื่อความจะพ้นทุกข์ โดยมีการสอนจากพระมงคลเทพมุนีว่า ธรรมกายคือทางท

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ อาจกล่าวได้ว่าการระลึกถึงธรรมภายในอยู่เสมอๆนั้น เป็นแนวทางปฏิบัติที่ตรงกันของทั้งวิชชาธรรมภายและคำสอนในคาถาธรรมภาย อย่างไรก็ดี การระลึกถึงพระธรรมภายตามน

บทความนี้พูดถึงการระลึกถึงพระธรรมภายในและความสำคัญของการเจริญภาวนา เพื่อเข้าใจและสัมผัสกับพระพุทธเจ้าในตัวเรา การฝึกสมาธิที่ศูนย์กลางกายถือเป็นหนทางสำคัญในการเข้าถึงพระธรรม โดยมีการกล่าวถึงความเชื่อมโ

คาถาธรรมบทนี้ พบในคัมภีร์ท้องถิ่นหลายฉบับ แต่งบางคัมภีร์มีข้อความเพิ่มเติมในตอนท้าย เป็นประโยคสั้นๆ บ้าง หรือเป็นบทสรณะขยายความ พระพุทธคุณแต่ละหมวดดัง อ่านวัตถุประสงค์ในการใช้งานของคัมภีร์นั้นๆ ในคัมภ

คาถาธรรมบทนี้ปรากฏในหลายคัมภีร์ท้องถิ่น โดยเฉพาะในคัมภีร์พระธัมมกายาฯ ซึ่งได้รับการอ้างอิงเป็นครั้งแรกโดย ศ.จ่า ทองคำวรรรณ และคัมภีร์อื่นๆ ที่มีข้อมูลเกี่ยวกับพระพุทธคุณและการปฏิบัติธรรม. การศึกษาคัมภ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโธปกรณ์ 1 ฉบับวิชาการ เนื้อหาของบทสวดสรรเสริญในภาคผนวกของคัมภีร์นี้ เป็นเนื้อหาเดียวกันกับ "คาถาธรรมกาย" ที่พบในประเทศไทย ครอบคลุมเนื้อหาหลักทั้งสองส่วน ตั้งแต่ข้อความ สัพ

คัมภีร์พุทธโธปกรณ์นี้รวมถึงบทสวดสรรเสริญที่เชื่อมโยงกับคาถาธรรมกายและความสำเร็จต่างๆ ในการปฏิบัติธรรม โดยมีข้อความที่สื่อถึงความสำเร็จจากการกราบไหว้และสวดธำสิก รวมถึงการนำเสนอหนังสือ ‘การเจริญธรรมาแบบ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับ วิชาการ กว้างใหญ่ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบือน สัตว์โลกที่มีพุทธราณสุทธ์เป็นอารมณ์ ยอมเป็นผู้มีความบริสุทธิ์เป็นธรรมดา (อง.ฉุกก. 22/297/351) และตรงกับที่ กล่าว

บทความนี้อธิบายถึงหลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ ซึ่งกล่าวถึงการมีพุทธราณสุทธ์เป็นอารมณ์และความบริสุทธิ์รวมทั้งการระลึกถึงพระพุทธเจ้าในทุกขณะ นอกจากนี้ยังพูดถึงการสวดเสริญพระธรรมเพื่อเป็นเหตุให้บรรลุนิ

หลักฐานธรรมชาตในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ นิพพานเขามีธรรมชนทั้ง 5 ซึ่งชน 5 ของเขาเรียกว่าธรรมขันธ์ ที่เรียกว่า ธรรมธาตุ กายก็เรียกว่าธรรมาณ ไม่เรียก วรุปกาย เหมือนกายมนุษย์ทั้งหลาย (รธ. 796) กา

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการของธรรมกายที่แยกจากรูปกาย และสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างธรรมขันธ์กับพระไตรปิฎก โดยยกตัวอย่างจากพระบาลีในอัตสันสาทสกเณรอทซึ่งระบุถึงพระปทุมตรีสัมมาสัมพุทธเจ้า ว่าทรงมีธรรมนโยบายคื